Wisława Szymborska była znana z awersji do wywiadów, z uporczywego unikania rozgłosu i izolowania osobistej sfery życia od publicznej. Słynie ze zdecydowanych deklaracji, że o poecie powinny świadczyć nie szczegóły biograficzne czy przekonania, ale przede wszystkim jego wiersze. Jednocześnie, szczególnie za sprawą otrzymania w 1996 roku Nagrody Nobla, Szymborska budziła na całym świecie ciekawość, a postać poetki otaczała aura tajemniczości.
Holenderski film, pomimo oczywistego oporu materii, podejmuje trudne zadanie wszechstronnego sportretowania zmarłej 1 lutego 2012 roku polskiej noblistki. Z jednej strony, dzięki mediacji bliskich poetce intelektualistów, ukazuje ją samą w codziennych relacjach z innymi ludźmi, w swobodnych rozmowach przy kieliszku koniaku, z nieodłącznym papierosem w dłoni. Z drugiej - przytacza opinie o Szymborskiej przypadkowych przechodniów spotykanych na ulicach Krakowa, obsługi pensjonatu w Zakopanem, do którego noblistka regularnie przyjeżdżała, a także rozpoznawalnych ludzi kultury, takich jak: Ewa Lipska, Andrzej Wajda, Marta Wyka czy Kora. Jednak, co chyba najodważniejsze, reżyser filmu oddaje głos także samej poezji Szymborskiej, opatrując ją operatorsko wysmakowanymi ujęciami rodzinnego miasta poetki - Krakowa.
Gdzieś na połączeniu tych trzech źródeł informacji o artystce powstaje kompleksowy, wieloaspektowy portret Szymborskiej - ironicznej, niezależnej i silnej kobiety. Dodatkowo, dzięki holenderskiej perspektywie widzenia, postać noblistki nabiera również zaskakująco szerszej wymowy, stając się świadectwem polskości, naszego narodowego charakteru i trudnych losów polskiej kultury w czasach wojny i PRL-u.
Wybrane nagrody i festiwale /Selected festivals and awards: 2011 - IDFA/International Documentary Festival Amsterdam, 2011 - MFF Hajfa/Haifa IFF