O filmie

Joaquin Lopez to współczesny balsamista, który przygotowuje ciała nieboszczyków do pogrzebu. Kiedyś sam był na granicy śmierci, gdy w szpitalu zaaplikowano mu nadmierną dawkę morfiny. Dziś preparuje ciała zmarłych, szykując je do ostatniej wędrówki. „Podchodzę do tej posługi dokładnie z taką samą delikatnością, z jaką położna do przyjęcia porodu” - mawia, dokonując tanatopraksji, czyli szeregu zabiegów, polegających na zabezpieczeniu martwego ciała przed rozkładem i usunięciu zmian pośmiertnych. Do żył nieboszczyków wstrzykuje sole, eliminujące bakterie, odpowiedzialne za procesy gnilne. Widzimy kolejne etapy tego zabiegu. Pogrążeni w kompletnej ciszy, dostrzegamy jak intymna jest praca Lopeza.

„Z racji zdobytego doświadczenia uważam, że po śmierci człowiek wcale nie odchodzi” - przyznaje balsamista, zadając tym samym pytanie o ty, czym tak naprawdę jest przemijanie. Współczesny człowiek stara się jak najmniej o tym myśleć. Uciekamy od pytań o własny koniec, wypierając ze świadomość jego naturalną nieuchronność. Reżyser Lionel Monier przedstawia społeczne, duchowe i etyczne konteksty tego zagadnienia. Rozmawia o relacji człowieka ze śmiercią z przedstawicielami świata nauki i kultury, w tym m.in. z pisarzem Jean-Lukiem Henninem, antropolożką Luce des Aulniers, bioetykiem i teologiem Yvonem R. Théroux, filozofem Bernardem Sichère'em oraz kierownikiem katedry tanatologii w Collège de Rosemont w Montrealu Davidem Émondem.

W efekcie oglądamy w filmie wielowątkowy i bardzo intymny obraz śmierci, który skłania do głębokich przemyśleń nad naturą i sensem życia.

Wybrane nagrody i festiwale /Selected festivals and awards: 2012 - Międzynarodowy Festiwal Filmów o Zdrowiu/ International Health FF