O filmie

„Prorok” to opublikowany w 1923 roku zbiór 26 opowiadań, napisanych po angielsku przez libańskiego artystę, filozofa i pisarza - Kahlila Gibrana. Mądrość i duchowość tego eseistycznego utworu sprawiły, że przetłumaczony na ponad 40 języków po dziś dzień zachował aktualność. Stał się również inspiracją dla Gary’ego Tarna, który postanowił przenieść literacki tekst na filmowy obraz.

Filmowy „Prorok” oparty jest jednak na szczególnej formule. Tarn zestawił czytany przez brytyjską aktorkę Thandie Newton tekst Gibrana z obrazami autentycznych miejsc, które się w nim pojawiają. Dzięki temu stworzył w filmie nowy kontekst tego wyjątkowego tekstu i tym samym na nowo go odczytał. Niebagatelną rolę odegrała w tym przypadku minimalistyczna ścieżka dźwiękowa, rozpisana na akustyczne i elektroniczne instrumentarium. To ona, w połączeniu z tekstem i obrazem, buduje szczególną atmosferę filmu, przypominającego formą takie filmowe obrazy, jak „Man with the Camera” Dzigi Vertova, „Sans Soleil” Chrisa Markera, czy „Lekcje ciemności” Wernera Herzoga.

Tytułowy prorok w trakcie podróży z miasta Orphalese do domu, pokazuje nam unikalną perspektywę życia, kształtowanego przez tolerancję, otwartość i miłość. Odnajdując piękno niemal na każdym kroku, w najdrobniejszym szczególe, stanowi przykład postawy, którą warto dziś naśladować. Reżyser kręcił zdjęcia w Libii, Serbii, Nowym Jorku, Mediolanie i Londynie, dzięki czemu udało mu się stworzyć w filmie wyimaginowany przykład przeciętnego XXI-wiecznego miasta. Tarn nie starał się w sposób werystyczny zinterpretować tekstu. Film odnosi się do niego raczej pośrednio, pozostawiając widzom przestrzeń do spokojniej i niczym niezmąconej refleksji nad własnym życiem i postępowaniem.

Wybrane nagrody i festiwale /Selected festivals and awards: 2011 - CPH:DOX Kopenhaga/CPH:DOX Copenhagen.