O filmie

W wieku 9 lat Akram wyszła za mąż za Heydara, aby większość życia spędzić - zgodnie z ortodoksyjną tradycją szyicką - w nieomal kompletnej izolacji, we wspólnym domu, bez podstawowego wykształcenia, w całkowitym uzależnieniu od charyzmatycznego męża. Po kilku latach małżeństwa posłała własne dzieci do szkół. Gdy pomagała im w pracach plastycznych odkryła w sobie irracjonalną potrzebę malowania. Zaczęła przenosić na płótno senne wizje, alegoryczne obrazy, przedstawiające jej rodzinę, a także artykułować własne codzienne emocje w prymitywnej artystycznie formie. Mąż Heydar nigdy nie był zadowolony z wieloletniej pracy żony nad płótnami, ale prawdziwy problem pojawił się dopiero wówczas, gdy nieoczekiwanie Akram - dziś już staruszkę - zaproszono na wystawę jej prac w znanej galerii w Paryżu.

W oczekiwaniu na ostateczną decyzję Heydara, od której uzależniony jest upragniony przez kobietę wyjazd, życie Akram biegnie stałym torem. Bezustannie gotując dla męża i sprzątając mieszkanie, kobieta wspomina losy swojego małżeństwa, opowiada o swojej pasji, snuje marzenia o Europie, opisując tym samym realia codzienności w irańskiej rodzinie starszego pokolenia, a także wewnętrzny świat niewykształconej kobiety, pełen prostych myśli, zabobonów, koranicznych powiedzonek, obaw i lęków. Ale starość, malarstwo i perspektywa podróży zagranicznej dają również dzisiejszej Akram siłę do nieśmiałej krytyki społecznej rzeczywistości Iranu. I jeśli Akram pojedzie w końcu do Paryża, zarówno domowy świat, jak i komiczne przekonania jej rodziny na temat kultury Zachodu, będą musiały ulec konfrontacji z zupełnie nową, inspirującą rzeczywistością.

Wybrane nagrody i festiwale /Selected festivals and awards: 2011 - IDFA/International Documentary Festival Amsterdam