O filmie

Dr. Dror Soffer jest chirurgiem w szpitalu w Tel Awiwie. To miejsce, które nigdy nie zasypia, bo trudno tu o spokój i sielankę. W Izraelu najczęstszą przyczyną zgonu młodych ludzi w wieku od 20 do 35 lat są tragiczne wypadki i brutalne zbrodnie.

Film pokazuje, jak stresująca i wyczerpująca jest praca Soffera. Bez przerwy trafiają do niego nowe przypadki ciężko rannych pacjentów, w tym nie tylko Żydów, lecz również Palestyńczyków ze strefy Gazy. Soffer jest zawsze pod telefonem i stale gotowy jest do ratowania cudzego życia. Nawet krótka rozmowa z reżyserem w szpitalnym gabinecie, nie daje lekarzowi wytchnienia, gdyż nagle pojawia się kolejna ofiara, która potrzebuje pomocy. Soffer musi radzić sobie z najcięższymi przypadkami: od ofiar napadów rabunkowych, poprzez wypadki samochodowe, na atakach samobójczych kończąc. Podczas operacji najdrobniejszy błąd lekarza może zakończyć się tragicznie, dlatego Soffer ironicznie deklaruje, że „przeklina wszystkich, którzy docierają tu żywi”. Co gorsza, gdy jego wysiłek okazuje się daremny, gorzki lament krewnych ofiar działa deprymująco. Nie ma tu jednak czasu na sentymenty, bo pojawiają się kolejne ofiary, którym lekarz musi natychmiast pomóc. W ten sposób Soffer staje się częścią niekończącej, samonapędzającej się gry ze śmiercionośną przemocą, od której za wszelką cenę stara się ocalić niektórych. I mimo, że stara się ukryć przed kamerą emocje, widać wyraźnie, że jest przesadnie wręcz pesymistyczny wobec izraelskiego społeczeństwa, nazywając pracę, którą wykonuje, „samotną wyspą w morzu szaleństwa”.

Wybrane nagrody i festiwale /Selected festivals and awards: 2011 - MFF Locarno /Locarno IFF