O filmie

Olbrzymie sztuczne jezioro Salton Sea w południowej Kalifornii nie spełniło swojego zadania i nie stało się bogatym i pożądanym Palm Beach. Surrealistyczny film Almy Har’el „Bombay Beach” pokazuje to, co pozostało po tym niespełnionym raju urlopowym. Ważnym elementem filmu jest ścieżka dźwiękowa. Młody Bob Dylan, nagrania zespołu Beirut tworzą oryginalny klimat filmu nadając tej historii ironiczną nadzieję. Nazwa miejsca pochodzi od zapyziałego, opuszczonego miasteczka na skraju jeziora, gdzie woda wyrzuca na brzeg martwe ryby, a pozostałości sprzętu wodnego zżera rdza. Reżyserka przygląda się społeczności twardzieli i outsiderów, którzy w liczbie około 200 zamieszkują ten „piękny inaczej” rejon. Każde ujęcie kamery pokazuje nam miejsce, które przypomina ziemię po kataklizmie. Niezwykłe zdjęcia i montaż tworzą wyjątkowy formalnie obraz społeczności, która, pomimo księżycowego krajobrazu, jest pełna życia.

Reżyserka skupia się na trzech mężczyznach w różnym wieku, z których każdy zasługuje na oddzielny film. Rot ma 80 lat i mieszka w przyczepie, ale nadal patrzy z pożądaniem na kobiety. Oprócz zasady, że „życie to nic innego, jak przyzwyczajenie”, przyznaje się również do rasizmu i do tego, że jest wesołym próżniakiem. Zarabia na życie kupując papierosy w sklepie na terenie rezerwatu Indian i sprzedając je potem z zyskiem. Młody CeeJay uciekł z Los Angeles, aby nie skończyć, jak jego brat, od kuli gangstera. Stawia na sport. Pomaga mu w tym dziewczyna, która woli czarnego sportowca od poprzedniego amanta - białego kolegi z klasy. Najbardziej wzruszający jest jednak trzeci bohater - chłopiec z wykrytą nadpobudliwością. Jego rodzice właśnie wrócili z więzienia, do którego trafili za terroryzm. Prowadzili magazyn materiałów wybuchowych na placu zabaw, pośród kompletnej pustyni, otaczającej Bombay Beach.

Reżyserka filmu z powodzeniem zastosowała próbę wejścia w życie wewnętrzne i marzenia swoich bohaterów poprzez zainscenizowanie magicznych momentów, świetnie dopasowanych do ich charakterów. „Bombay Beach” to jeden z najbardziej oryginalnych, mających swój własny niepowtarzalny styl, obrazów dokumentalnych ostatnich lat.

Wybrane festiwal i nagrody/ Selected festivals and awards: 2010 - MFF Berlinale/Berlinale IFF, 2010 - FF Tribeca NY, Nagroda dla Filmu Dokumentalnego/Tribeca NY, Documentary Film Award