Oto misja z gatunku niemożliwych - żeńska drużyna piłkarska z Berlina chce wyjechać do Teheranu, by rozegrać towarzyski mecz z tamtejszą żeńską drużyną narodową. Jak się okazuje, futbol kobiecy ma w Iranie długą tradycję (pierwszy zespół kopał tam piłkę już w 1968 roku), teraz jednak uchodzi za lokalną osobliwość. Dziewczyny trenują tylko we własnym towarzystwie, a restrykcyjne normy religijne nakazują, by podczas rozgrywki zarówno one, jak i ich przeciwniczki, były ubrane w spodnie, bluzy z długimi rękawami oraz – obowiązkowo!-chusty na głowach. W dodatku na stadionie nie może wówczas przebywać żaden mężczyzna. Drużyna z berlińskiego Kreuzbergu i Ayat Najafi są jednak zdeterminowani. „Zaangażowałem się w ten projekt - wyjaśnia reżyser - bo wszyscy mówili mi, że to niemożliwe. A ja chcę udowodnić, że owszem, to jest możliwe”. Szybko jednak staje się jasne, że sama determinacja może okazać się zbyt słabym orężem. Pokojowa z ducha inicjatywa zderza się z murem podejrzeń, biurokratycznych absurdów, w najlepszym razie biernego oporu (pomocy organizatorom odmawia nawet FIFA).
„Futbol ściśle tajny” zaczyna się jak intymna opowieść o piłkarskiej pasji, kończy jak pełen napięcia thriller - do samego końca nie mamy pewności, czy finałem akcji nie będzie gwizdek irańskiej policji. Widowiskowe walory nie przesłaniają jednak płynących z filmu dwóch, biegunowo odmiennych, refleksji: na temat zatrważającej kondycji praw człowieka w Iranie i siły futbolu, który jest w stanie jednoczyć ludzi całkowicie różnych kultur.
Wybrane nagrody i festiwale /Selected festivals and awards: 2008 - MFF Berlinale, Nagroda Teddy dla Najlepszego Filmu Dokumentalnego/Berlin IFF, Teddy Award - Best Documentary Film, 2008 - FF Los Angeles, Nagroda Freedom Award/ Los Angeles FF, Freedom Award, 2009 - PLANETE+ DOC FF