O filmie

Zacznijmy od wyjaśnienia tytułu. Fusako Shigenobu była przywódczynią działającej w latach 1970-2001 terrorystycznej grupy o nazwie Japońska Armia Czerwona, której celem było obalenie rządu Japonii i rozpoczęcie światowej rewolucji. May Shigenobu to córka Fusako, urodzona podczas pobytu grupy w Libanie. Przeniosła się do Japonii w wieku 27 lat tuż po aresztowaniu i deportowaniu matki. Masao Adachi jest awangardowym reżyserem, związanym z radykalną lewicą, który porzucił działalność twórczą na rzecz aktywności w Japońskiej Armii Czerwonej. Zaś anabaza to jeden z pierwszych znanych pamiętników wojennych, autorstwa Ksenofonta, a zarazem określenie tułaczki bez celu.

Eric Baudelaire, reżyser filmu, wybiera formułę filmu dokumentalnego i niemal 40 lat od powstania Japońskiej Armii Czerwonej powraca do jej historii, oddając głos trójce bohaterów. Jako materiał wizualny wykorzystuje teorię krajobrazu Adachiego, wedle której pejzaż nie jest jedynie tłem, ale sam w sobie stanowi doskonałe medium znaczeń i wydarzeń. Obrazy Bejrutu, który przez blisko 30 lat funkcjonowania grupy był domem May, a dziś, z powodu zakazu powrotu, stanowią nostalgiczny obraz pamięci, nakładają się na obrazy Tokio, niegdyś upragnionego celu tułaczki członków organizacji Fusako, dziś ojczyzny May. Wygnanie, polityka, rewolucja, sztuka tworzą tu przedziwny i mroczny kolaż.

Wybrane nagrody i festiwale/Selected festivals and awards: 2011 - MFF San Francisco/San Francisco IFF, 2011 - BAFICI, Buenos Aires, 2011 - Dokumentarfilmwoche Hamburg, 2011 - Courtisane Festival, Ghent, 2011 - MFF Rotterdam/Rotterdam IFF, 2012 - MFF Saloniki/Thessaloniki IFF