W skrócie

O filmie

„Obecna tendencja jest taka aby rozczłonkować jednostkę ludzką, położyć metki z cenami na jej poszczególnych organach i spróbować zarządzać tak, jakby były one produktami rynkowymi”. Zachwycony efektywnością zarządzania zakładami Toyoty, norweski minister zdrowia postanawia przenieść doświadczenie Japończyków na obszar służby zdrowia. Ludzie nie są jednak samochodami. Automatyzacja doprowadza do tego, że pacjent z jednym schorzeniem jest wypisywany i przyjmowany do szpitala trzy razy w ciągu trzech dni. Zyski placówki wzrastają, jednak w opiece liczy się czas poświęcony pacjentowi: na postawienie diagnozy i późniejszą opiekę.

Dokument Håvarda Bustnesa przedstawia starcie dwóch filozofii w podejściu do leczenia pacjentów. Źródła pierwszej sięgają doświadczeń Brytyjczyków z II wojny światowej, gdy nastąpiło wyraźne przesunięcie w myśleniu o dostępności i sposobach finansowania publicznej opieki zdrowotnej. Obywatele Imperium potrzebowali świadomości, że ich oporowi towarzyszą sensowne zmiany w życiu. Wypracowano model, który zrównywał szansę biednych i bogatych w momencie trafienia do szpitala. Z tym modelem konkuruje model korporacyjny, traktujący szpital jak przedsiębiorstwo. Szczegółowa wycena usług i trzymanie się ustalonych procedur prowadzi do spadku zainteresowania pacjentami, którzy wymagają niestandardowej opieki oraz do nadużyć. „Do niedawna obowiązywała zasada: czas i cierpliwość. Współpraca i szczęście. Motto dzisiejszych czasów: „Szybkość, współzawodnictwo i smutek - mówią krytykujący zmiany norwescy i brytyjscy lekarze. Reżyser w dobitny sposób obrazuje tezy filmu, przenosząc pacjentów w klaustrofobiczną i odrealnioną przestrzeń niszczejącej fabryki.

Wybrane nagrody i festiwale /Selected festivals and awards: 2010 – MFF Amsterdam/IDFA 2011 – FF Göteborg, 2011 - Międzynarodowy Festiwal Filmów Studenckich w Trodheim/ Trodheim International Student Film Festival.